Arhiepiskop Averkije (Tausev)
O HRAMU
Hramovi Bozji i sve sto se u njima desava - u crkvenim molitvama, svetim radnjama i blagodatnim Tajnama - ima za svrhu ciscenje nasih dusa od sve gresne prljavstine i necistote, i njihovog preobrazavanja u hramove Bozje, mesta boravka vredna Duha Svetoga.
Tako, hram Bozji je nama bezuslovno neophodan da bismo i mi sami postali hramovi Boga.
Zato se nerazumno ponasaju oni ljudi koji nipodastavaju Bozje hramove, koji su lenji da posecuju sluzbe koje se u njima odrzavaju, koji ne ucestvuju u zajednickim molitvama Crkve i sv. Tajnama, i koji misle da mogu bez Crkve - da je odlazenje u crkvu nebitna stvar, neobavezna.
Takvi ljudi se, sasvim pravilno, mogu nazvati duhovnim samoubicama, jer sebi odricu onu pravu srecu zivota u Bogu i predaju sebe u ruke neprijatelja Bozjeg, djavola, koji u takvim slucajevima neizostavno ulazi u duse njihove. Njihov udeo ce biti vecna smrt, ta "druga smrt" o kojoj Hristov voljeni ucenik sv. Jovan Bogoslov govori u svom Otkrovenju - "i djavo koji ih varase bi bacen u jezero ognjeno" (Otkr. 20:10).
Jedini put naseg spasenja je da ceo svoj zivot uskladimo sa Crkvom.
To je zivot Crkve. Ali, sam zivot Crkve je nepojmljiv bez hrama i sluzbi koje se u njemu sluze, bez zajednicke crkvene molitve i sv. Tajni. Dok Sveti Oci privatnu molitvu svakog pojedinacnog vernika nazivaju "disanjem duha", zajednicka sluzba koju obavlja ceo skup vernika je, da kazemo, disanje celog organizma Crkve, celokupnog Tela Crkve. Kao sto je disanje neophodno svim clanovima normalnog telesnog organizma, jer im daje zivot preko krvi koje se stalno cisti kiseonikom sto ga dobija iz vazduha, tako je stalno prisustvo Bozanskim sluzbama sustinski neophodno svim clanovima Hristovog Tela Crkve, jer im to, upravo na isti nacin, daje duhovni zivot kroz milost Duha Svetoga, koju primaju preko crkvenih molitvi i Bozanskih radnji. Ko ne ucestvuje u Bozanskim sluzbama, duhovno umire otpadajuci od Crkve, kao sto organ umire i odseca se od telesnog organizma kad u njemu prestane dovod krvi, i kao sto se osusena grana odseca od loze, u slikovitom poredjenju Gospoda (Jn. 15, 6).